اثر بلیچینگ بر میزان ریزنشت لبه ای ترمیم های کامپوزیتی بعد از ترمیم

زمینه: دندان پزشکی زیبایی بخش مهمی از درمان های دندان پزشکی است. امروزه به دلیل افزایش تمایل بیماران برای رفع تغییر رنگ دندان ها، نیاز به درمان های بلیچینگ افزایش یافته است. تأثیر این عمل بر ریزنشت کامپوزیتی از دلایل اصلی شکست ترمیم های کامپوزیت به شمار می رود. هدف: مطالعه با هدف تعیین اثر بلیچینگ پس ازترمیم برمیزان ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق تجربی بر روی 15 دندان مولر سوم روییده انسانی در سه گروه 5 تایی انجام شد. گروه مورد 1 (بلیچینگ قبل از ترمیم)، گروه مورد 2 (بلیچینگ بعد از ترمیم) و گروه شاهد (گروه بدون بلیچینگ). در گروه 1 نمونه ها 7 روز و هر روز 2 ساعت تحت تأثیر ژل سفیدکننده Opalescence (کاربامید پراکسید %20) قرار گرفتند و در فواصل بلیچینگ در بزاق مصنوعی نگه داری شدند. 14 روز پس از اتمام بلیچینگ، حفره های کلاس 5 در سطوح باکال و لینگوال نمونه ها با ابعاد 2× 2 ×4 میلی متر (مارجین ژنژیوالی همه حفره ها 1 میلی متر زیر CEJ قرار داشت) تهیه و سپس با کامپوزیت 250 Z ترمیم شدند. در گروه مورد 2، حفره ها مشابه روش مذکور تهیه، ترمیم و سپس بلیچینگ شدند. در گروه شاهد، حفره های کلاس 5 بدون بلیچینگ تهیه و ترمیم شدند. سپس نمونه ها 500 دور در دمای 4 و 55 سانتی گراد ترموسایکل شده و جهت نفوذ رنگ برای 24 ساعت در متیلن بلوی %1 قرار گرفتند. نمونه ها پس از برش در زیراستریومیکروسکوپ (بزرگ نمایی×40) بررسی شدند. داده ها با آزمون آماری من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: میزان ریزنشت قبل و بعد از ترمیم درهر دو مارجین اکلوزالی و ژنژیوالی افزایش یافت. میزان ریزنشت در تمام گروه ها در مارجین اکلوزالی نسبت به مارجین ژنژیوالی کم تر بود. ریزنشت در هر دو مارجین اکلوزالی و ژنژیوالی، اختلاف معنی داری داشت. )006/0p